Ναι, πιστεύω όλοι έχουμε μπεί σε λεωφορείο. Επομένως, όλοι ξέρουμε λίγο πολύ τι γίνεται σε ένα λεωφορείο! Εδώ είναι μια τυπική διαδρομή Πανεπιστημίου-Ζωγράφου γύρω στις 11 το πρωί.
Με καφέ στο χέρι και τσάντα στον ώμο, περιμένεις περίπου ένα τέταρτο το λεωφορείο, κάνοντας σιωπηλές προσευχές να έρθει σύντομα και κατά προτίμηση άδειο. Τις περισσότερες φορές, όπως και την μέρα που περιγράφουμε, το λεωφορείο φτάνει αλλά όχι και τόσο άδειο, καθώς δεν βρίσκεις θέση να κάτσεις. "Δε βαριέσαι;" λες! "Τι να περιμένω το επόμενο; Θα αργήσω στη σχολή πάλι! Εξάλλου δεν γίνεται πανικός, έχουμε και λίγη άπλα..". Ναι...περίμενε εσύ... Μπαίνεις λοιπόν (αφού έχουν περάσει ξαφνικά όλες οι γριές μπροστά σου από το πουθενά!), κρατώντας με το ένα χέρι τη λαβή και με το άλλο τον πολύτιμο καφέ σου. Ωραία ως εδώ. Στην επόμενη στάση όμως γίνεται χαμός. Αρχίζουν να σε ζουλάνε απο κάθε κατεύθυνση, άλλος για να κατέβει, άλλος για να ανέβει, άλλος γιατί έχει πρόβλημα στη μέση, άλλος γιατί έχει πρόβλημα ισορροπίας και δε συμμαζεύεται. Αντιλαμβάνεσαι ότι η τσάντα σου ταλαντεύεται επικύνδινα πέρα δώθε και τότε σου έρχεται φλασιά ότι μέσα σ' αυτή την άμοιρη τσάντα βρίσκεται το πορτοφόλι σου με τα 50 ευρώ για τη βδομάδα σου. Καθόλου συνετό λοιπόν να ταλαντεύεται έτσι. Με ποιό χέρι να την φέρεις μπροστά σου; Αν είσαι και λίγο χαζός επιλέγεις αυτό με τον καφέ (σ' αυτή την περίπτωση, συγχαριτήρια μόλις έχυσες τον μισό καφέ που πλήρωσες 4.50 ευρώ). Αν διαλέξεις το άλλο, έχεις σοβαρές πιθανότητες να πέσεις ανάσκελα (όχι οτι θα υπάρχει χώρος για τέτοια πολυτέλεια αλλά λέμε τώρα), και πάλι καλά αν είσαι τυχερός και πίσω σου έχει κάτσει κανένα κουκλί, αλλιώς θα μυρίσεις την σαγηνευτική κρεμμυδίλα από τη μασχάλη του μοσχαριού που σε είχε κολλήσει στο τζάμι. Φυσικά, στην επόμενη στάση που πλέον γίνεται χαμός και στο λεωφορείο και στη στάση ακούς τα γνωστά
"κάτσε μωρή ηλήθια να βγούμε πρώτα και μετά ανεβαίνεις!"
"Μέχρι να αποφασίσεις εσύ ρε βούρλο να κατέβεις θα έχει φύγει το λεωφορείο! Τι θες; Να μυρίσω τα νύχια μου;"
Ναι, χάνεις έτσι 5 λεπτά, καθώς μερικές φορές οι βρισιές απευθύνονται και στον οδηγό που άργησε 2 χιλιετίες να φτάσει στον Ευαγγελισμό. Αν είσαι λοιπόν αρκετά έξυπνος θα έχεις προνοήσει να πάρεις μαζί σου mp3 η κινητό με Hands Free και να τα βάζεις τέρμα σε όλη τη διαδρομή. Το προτιμότερο φυσικά είναι να ακούς δικά σου τραγούδια και όχι ραδιόφωνο αφού η κάθε σου κίνηση μέσα σε αυτό το χάος για να αλλάξεις σταθμό, μπορεί να έχει αθέμιτες συνέπειες! Και καθώς κάνεις υπομονή για να φτάσεις επιτέλους στον προορισμό σου, νοιώθεις κάτι πολύ ζεστό σε σχήμα παλάμης...Και όχι δεν είναι η φαντασία σου, δεν είναι ούτε καν το κουκλί με τα Ray Ban διπλά σου. Είναι ένας πορνόγερος που μπήκε στο λεωφορείο για να πιάσει ότι μπορεί καθώς δεν μπορεί πια να πληρώνει τη συνδρομή του στο youporn λόγω οικονομικής κρίσης. Χρυσέ μου συγγνώμη, αλλά ανέχτηκα πολλά σε αυτό το λεωφορείο, πόνεσε το κεφάλι μου, ίσως στο κοντινό μέλλον χάσω την ακοή μου επειδή ακούω τέρμα μουσική για να μην ακούω τις γκαρίδες της γριάς σου, ο καφές μου έχει πιά κρυώσει, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο μόλις βγώ έξω να ανακαλύψω ότι το πορτοφόλι μου έκανε φτερά, οπότε μάζεψε τα κουλά σου κι άντε να κουτουπώσεις καμιά φουσκωτή κούκλα γιατί ενδεχομένως να ξεσπάσω πάνω σ' εσένα και το ηλίθιο πουλί σου που έχεις κολλήσει στο πόδι μου!!!
Ε, όταν πια φτάσεις στον προορισμό σου, έχεις κάποιες φορές τις αγριοφωνάρες μιας γριάς που της έκλεψαν το πορτοφόλι, την τσάντα, το κινητό και ότι άλλο μπορεί να κουβαλάει... Όμως εσύ είσαι χαρούμενος! Γιατί, όπως και να το κάνουμε, εσύ βγήκες αρτημελής από κει μέσα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου