O σκυλάκος μου ο Willy

O σκυλάκος μου ο Willy
Το Free Willy παίρνει άλλη έννοια :P
Powered By Blogger

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Random thoughts...

Θέλω να ξέρω ή όχι; Αυτή είναι μια πολύ εύλογη ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου εδώ και δυο εβδομάδες. Υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να αφήσω ανικανοποίητη την περιέργεια μου και ψάχνω.
Ψάχνω να βρω την αλήθεια, κάτι κρυμμένο, κάτι που θα με βάλει σε υποψίες και θα με βασανίσει χωρίς λόγο για μέρες. Παραμένει όμως σημαντικό για μένα να ανακαλύψω... Να δω κάτι που δεν μου έχουν αναφέρει να βγαίνει στην επιφάνεια. Γιατί φυσικά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι όχι το γεγονός αλλά ο λόγος που μου το αποκρύπτουν. Πιστεύω όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί αν οι γύρω μας είναι αληθινοί ή παίζουν ρόλους. Και σίγουρα υπάρχουν οι αληθινοί, υπάρχουν δυστυχώς, όμως, και αυτοί που υποκρίνονται ασύστολα λες και τους είπαν πως η ζωή είναι ένα θέατρο και μπορούν ελεύθερα να πληγώνουν, να κοροϊδεύουν και να αγνοούν τον καθένα χωρίς να τον πληγώσουν. Αρκετοί έχουμε λοιπόν αυτή την αγωνία. Είναι τα πρόσωπα που αγαπάμε αληθινά; Αν η λέξη αγάπη (κακώς) σας φοβίζει ας την αντικαταστήσουμε με "τα πρόσωπα που βρίσκονται δίπλα μας". Η ερώτηση αυτή που γεννιέται μέσα μας, όπως και να την εκφράσουμε με λόγια, είναι και η αφορμή που μας κάνει να ψάχνουμε χωρίς να ξέρουμε που να σταματήσουμε...
Από την άλλη μεριά, πιστεύω πως επίσης όλοι μας έχουμε σκεφτεί πως θα ήταν καλύτερα αν δεν ψάχναμε τόσο πολύ. Όντως αυτό ισχύει. Για ποιο λόγο πρέπει να γεμίζουμε τον οργανισμό μας με άσχημα συναισθήματα αν οι άνθρωποι γύρω μας δεν μας υπολογίζουν αρκετά ώστε να μας μιλήσουν για τη ζωή τους; Γιατί φοβούνται να δείξουν τον εαυτό τους 100%; Κανένας δεν συμπάθησε, αγάπησε, ερωτεύτηκε κάποιον που ήταν δήθεν. Κι ακόμα κι αν το έκανε, μόλις κατάλαβε το λάθος του έφυγε μακριά.
Εάν μια φορά είναι δύσκολο για αυτούς να ανοιχτούν και να δείξουν τα συναισθήματα τους, για εμένα είναι 1000 φορές πιο δύσκολο να καταλάβω το λόγο που τελικά δεν το κάνουν. Δεν είναι μονάχα το τι κρύβεται πίσω από μια "παράλειψη" να αναφέρουν κάτι, ή πίσω από ένα ψέμα ή μια σκόπιμη απόκρυψη. Το σημαντικότερο είναι πως όλα αυτά δείχνουν το ρόλο που στα μάτια τους κατέχεις εσύ και αυτό μερικές φορές πληγώνει περισσότερο και από τα σκληρότερα λόγια. Στον άλλο δείχνεις τι σημαίνει για σένα όχι μόνο με αυτά που κάνεις, θα έλεγα κυρίως με αυτά που δεν κάνεις. Όποιος έχει ανάλογη εμπειρία θα γνωρίζει πως ύστερα από όλα αυτά μένει μια σύγχυση μέσα σου. Φτάνεις στο σημείο να θέλεις να μάθεις κι ας σε πληγώσει, και από την άλλη μεριά να μη θες για να προστατέυσεις τον εαυτό σου. Μπορεί να πρόκειται για βλακεία, μπορεί να πρόκειται και για σημαντικό θέμα. Ότι κι αν είναι, αν δεν γνωρίζεις τι συμβαίνει σε πιάνει πανικός και αρχίζεις και αναρωτιέσαι τι ρόλο βαράς επιτέλους.
Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε είναι πως αυτοί που μας κάνουν πέρα έχουν μια αρχή που λέγεται "η γνώση είναι δύναμη". Αν δεν τους γνωρίσεις δεν μπορείς να τους πλησιάσεις, να τους μάθεις, ακόμα και να τους πληγώσεις. Ακόμα και αυτό δεν είναι θλιβερό; Βρίσκονται σε μια γυάλα μόνοι τους έχοντας την ψευδαίσθηση πως αν περάσει ο καιρός ίσως αυτή η γυάλα σπάσει από μόνη της. Ποιος θέλει να ζει χωρίς δυνατά συναισθήματα; Ακόμα και ο πόνος, η ζήλια και η αναστάτωση, η ανησυχία είναι συναισθήματα που αξίζει να τα ζήσεις... Δεν λένε πως τα δυνατά συναισθήματα σε κάνουν να αισθάνεσαι πιο ζωντανός από ποτέ;

Δεν υπάρχουν σχόλια: